Het was iets over half negen toen ik net door de douane was en in de rumoerige en chaotische vertrekhal aankwam van Schiphol. Ik ging een paar dagen weg voor een training in het buitenland. Gelukkig hadden we niet van die lange rijen gehad en was alles vrij soepel verlopen.
 
Mijn telefoon ging, een onbekend 06 nummer, wie zou dat zijn?
Ik nam op, een meneer aan de andere kant van de lijn die ik niet kende, over zijn moeder die zou komen te overlijden in één van de aankomende dagen…..of de week erop. Hij had allerlei vragen.
Ik zocht een plekje op in de vertrekhal waar ik rustig kon praten. Voor mij stonden bankjes waar ik kon zitten maar waar ook al een groot gezin stond te wachten en luidruchtig te praten met elkaar… geen goed idee. Ik wil me kunnen focussen, elk woord goed horen, elke intonatie, twijfel of wat dan ook…. ik wil het goed kunnen horen, ik wil écht verbinding kunnen maken.
 
Terwijl ons gesprek doorging vond ik een plekje naast een liftschacht waar ik even rustig kon staan, haalde mijn pen en notitieblokje uit mijn tas en schreef meteen met hem mee: de gegevens van zijn moeder, in welk verzorgingstehuis ze verbleef en hoe het nu met haar ging. Op een gegeven moment ging het gesprek zelfs in grote lijn over wat zijn ideeën waren voor de uitvaart. Hij werd steeds gedetailleerder en zou ‘t liefst al een ontwerp van een rouwkaart hebben., viel mij op. Dat zegt mij altijd dat ik daar echt op in moet gaan anders zal hij niet het gevoel hebben dat ik hem kan ontzorgen…. iets waar hij heel erg behoefte aan had merkte ik. Wat zijn bijv. de te nemen stappen als zij overlijdt? En wat als het ’s nachts gebeurt? Logisch dat daar allemaal vragen over zijn, zeker als het je voor de eerste keer overkomt dat je deze taak hebt.
 
Ondanks dat ik in een hele drukke vertrekhal stond was ik volledig gefocust op het helpen van deze meneer. Alles en iedereen om me heen? Geen idee… het ging volledig aan mij voorbij en de meneer aan de andere kant van de lijn werd rustiger en kreeg vertrouwen.
‘Goed’ zei hij op beslissende toon, ‘ik ben eruit, jij gaat deze uitvaart doen, ik kies jou. Ik wilde nog twee andere uitvaartbedrijven bellen, maar dat ga ik niet meer doen, ik ben eruit’.
 
Altijd fijn om te horen als je mag helpen. Ik had alleen één maar, ik moest wel eerlijk aangeven dat ik de komende dagen niet in Nederland zou zijn. Eerlijkheid duurt t langst zeg ik altijd!
 
Gelukkig heb ik een superfijne en goede back-up voor dit soort situaties. Onze samenwerking is super goed, altijd belangrijk om goede back-ups te hebben. In dit geval was dat Sigrid, zelf ook uitvaartbegeleider met haar eigen bedrijf en kent precies de klappen van de zweep. Eigenlijk voelt het alsof we collega’s zijn, mooi is dat.
 
Ik vertelde hem over Sigrid en dat zij mogelijk zijn eerste fysieke contactpersoon zou kunnen worden als zijn moeder diezelfde week zou komen te overlijden. Ik vertelde dat zij dezelfde manier van werken heeft als ik: erg van de persoonlijke aandacht en details….hij was akkoord!
 
En toen…hij was verrast te horen dat ik de vertrekhal van Schiphol stond… dat had hij niet aan mij gemerkt, hij wist van de chaos daar want hij had 30 jaar als Purser gewerkt voor KLM 😀, tjee… wat een toeval!! Of juist niet?
 
Vrijdag was ik weer in Rotterdam, zaterdag meteen kennis gemaakt met Bas, nadat mijn collega Sigrid natuurlijk de eerste contacten had gehad. De week erop was de prachtige uitvaart.
Klik hier voor het mooie verhaal van Bas, hoe hij het heeft ervaren! Dit wil ik jullie niet onthouden 😊.

september 2022.