Uitvaartbegeleider zijn en dan zelf een dierbare verliezen….
Precies twee weken geleden was de uitvaart van onze lieve vriendin Renée Dobbelaere.
Ze had gevraagd of ik alles wilde regelen en doen, een pittige positie kan ik je vertellen als groede vriendin én uitvaartbegeleider tegelijk.
Gelukkig had ik mijn lieve collega Judith als back-up als ’t echt niet meer zou gaan.
Met een hele grote brok in mijn keel opende ik het afscheid (door alle emoties had ik haast geen stem meer) en hebben we met elkaar, in intieme setting en in besloten kring, afscheid genomen van haar Renée.
Terug gekeken op het mooie mens dat zij was en voor ons altijd zal blijven. De mooie fotopresentaties met zorgvuldig gekozen muziek erbij die zo goed weergaven wat zij allemaal had gedaan in haar leven, hoofd caddiemaster zijn bij de Kralingse Golfbaan toen ze met pensioen was, skieën en alle verschillende uitdagende reizen die ze had gemaakt. Wat was ze toch ondernemend!
Als ik sprak en voor de groep stond kon ik de aanwezigheid van een ieder voelen, ieders warmte, ieders aandacht, ieders verdriet.
Het was zo troostend om dat zo te mogen voelen met elkaar, zo verbindend ook.
En precies zoals Renée het wilde: in een soort huiskamer met een grote chesterfield bank, haar afspeellijst op de achtergrond, informeel en relaxed met een drankje al bij binnenkomst, de borrelhap die klaar stond, een ieder met een (bij voorkeur) gele roos die ze bij haar mochten plaatsen. Zelfs haar oppas tekkel Bobbie (helaas heeft hij geen eigen social media account) had een gele roos in zijn halsband en was er ook.
Het Afscheidshuis van Monique Maurik in Capelle aan den IJssel was dé ideale setting hiervoor.
Omdat Renée ook vaak bij Caroline en mij in de Saab cabrio zat en ik net een week ook een cabrio had, vonden we het heel toepasselijk als we in een stoet Renée naar het crematorium zouden begeleiden omdat zij het zo wilde…. met de kap open, rouwvlaggen op de ramen, de rouwauto met chauffeur Wilma ertussen.
Zo hebben we haar naar haar laatste reis gebracht, rijdend langs haar huis en natuurlijk ook de plek waar ze veel te vinden was, Golfbaan Kralingen, waar ook de vlaggen half stok hingen.
Toen we met de stoet voorbij het huisje van de Caddiemaster reden heb ik zo hard getoeterd als ik kon!
Renée verdient t allemaal!
Net zoals de dames dinsdag van de Golfbaan die huuuuuul hard voor hebben geklapt op dinsdag 20-08-2024.
Ze heeft ‘t vast gehoord!
~ 29 augustus 2024 ~
Locatie Afscheidshuis aan den IJssel
Golfbaan Kralingen waar Renée Dobbelaere hoofd caddiemaster was en Lid van Verdienste.